Αν κάποιος αναζητήσει γύρω μας την ομορφιά και την αρμονία θα την βρει σε πολλές μορφές. Θα τη βρει ακόμα και εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχει κάτι περισσότερο από μια σειρά με σύμβολα όπως ο γνωστός μας αριθμός το “π”. Πόσο λίγα γνωρίζουμε για αυτά που μας περιβάλλουν, πόσο μυστηριώδη όμορφα φαντάζουν όλα αυτά καμιά φορά και πόσο πεζά και μικρά τα μετατρέπουμε όταν τα προσπερνούμε και τους αποδίδουμε απλά τυχαίες και α-νόητες ιδιότητες.
what π sounds like

Αυτός ο “κόσμος”, δεν είναι “α-νόητος”, είναι “κόσμημα”.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο στους ΝΥΤ, αποκαλύπτει ότι το σχολείο Waldorf της Peninsula, ένα από τα περίπου 160 σχολεία Waldorf στις ΗΠΑ ακολουθεί  μια φιλοσοφία διδασκαλίας η οποία εστιάζει στη σωματική δραστηριότητα και τη μάθηση μέσα από δημιουργικές και πρακτικές εργασίες. Στα σχολεία αυτά θεωρούν ότι οι υπολογιστές στις μικρές κυρίως ηλικίες των μαθητών αναστέλλουν τη δημιουργική σκέψη, την κίνηση, την ανθρώπινη αλληλεπίδραση και αυξάνουν τον κίνδυνο της ελλειμματικής προσοχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι πληροφορικοί, εργαζόμενοι σε εταιρίες όπως η Google, Yahoo, HP κ.λπ. στέλνουν τα παιδιά τους σε τέτοιου είδους σχολείο.

Μήπως θα πρέπει κι εμείς να μετριάσουμε την χρήση Η/Υ, ειδικά στις μικρές ηλικίες;

Μετά την ανακοίνωση των νέων σκληρών μέτρων και την περικοπή των μισθών των νέων συναδέλφων στα 660 euro, αναρωτιέμαι το εξής ως υποψήφιος επιμορφωτής Β΄επιπέδου:

Πως θα πείσω τους νέους συναδέλφους να εφαρμόσουν τις μοντέρνες και πολύ απαιτητικές (για τους εκπαιδευτικούς) παιδαγωγικές μεθόδους. Με τέτοιο μισθό δεν θα  μπορεί να αφιερώσει κανείς το χρόνο που απαιτούν αυτές οι νέες συνεργατικές μαθητοκεντρικές παιδαγωγικές προσεγγίσεις, γιατί πολύ απλά θα απαιτείται να κάνει κάποιος μια δεύτερη οποιαδήποτε δουλειά για να επιζήσει. Αν συνυπολογίσουμε και την ιδιαίτερα άσχημη ψυχολογική κατάσταση θα είναι πολύ δύσκολο να τρέξει οποιοδήποτε επιμορφωτικό πρόγραμμα.

Δυστυχώς η παιδεία “παρα-μορφώνεται”

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έντονη κριτική στη λειτουργία και τα προβλήματα του σύγχρονου σχολείου. Σχολιάζονται αρνητικά, το χαμηλό επίπεδο και οι χαμηλές επιδόσεις των μαθητών, η μετάδοση στείρας γνώσης και αντίστοιχα η δυσκολία αφομοίωσης και κατανόησής της, μια γενική αίσθηση έλλειψης καλλιέργειας και παιδείας και τέλος η ενίσχυση ενός ατομοκεντρικού, ανταγωνιστικού και καθαρά ωφελιμιστικού τρόπου  προσέγγισης της γνώσης.

Οι γνώσεις παρέχονται πλέον ως κριτήριο ένταξης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, από το σύστημα της παραπαιδείας έναντι αμοιβής και μέσα από εξαντλητικά για την παιδική ηλικία ωράρια. Η σχέση που αναπτύσσουν οι μαθητές με τη γνώση είναι καθαρά ωφελιμιστική αφού θα χρησιμοποιηθεί ως εισητήριο-αντάλλαγμα για τη συνέχιση των σπουδών τους και προφανώς μετέπειτα θα εξαγοράσει την προσωπική τους ευημερία

Παράλληλα  έχει αλλάξει πλέον ο τρόπος που οι μαθητές ενημερώνονται και έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες, το σχολείο και ο δάσκαλος έχουν χάσει τον παραδοσιακό κεντρικό ρόλο της αυθεντίας. Ειδικά το Web μπορεί να δώσει στιγμιαία  και χωρίς καθόλου κόπο την απαιτούμενη πληροφορία-απάντηση σε κάθε ερώτηση.

Τέλος αν συνυπολογίσουμε ότι και  ο καθηγητής έχει συνηθίσει σε μια εγωκεντρική “καθέδρας διδασκαλία” ακολουθώντας σχεδόν τυφλά ένα βιβλίο εγχειρίδιο και επιβάλλοντας στους μαθητές την εκμάθηση του περιεχομένου

… μετά αναρωτιόμαστε γιατί  οι μαθητές δεν αφομοιώνουν, γιατί κουράζονται, γιατί κάνουν (υπερβολική) φασαρία…γιατί δεν αποδίδουν κ.λπ  κ.λπ

Με αφορμή τις Ερευνητικές Εργασίες στο λύκειο πιστεύω ότι ειδικά τώρα, τουλάχιστον σε ένα μάθημα, είναι ευκαιρία κάτι, έστω και λίγο να αλλάξει προς το καλύτερο. Είναι ευκαιρία ο καθηγητής να μεταδώσει γνώσεις, και δεξιότητες και να εμπνεύσει αξίες χωρίς να είναι αυτός ο κεντρικός πομπός, αλλά να κατευθύνει τους μαθητές κατάλληλα ώστε να τις ανακαλύψουν μόνοι τους. Βέβαια ο φόρτος εργασίας ως συντονιστής του προγράμματος είναι μεγαλύτερος (…το θέλουμε αυτό?), αφού καλείται να σκεφθεί επί της θεματολογίας, να αναθέσει αρμοδιότητες, να επιβλέπει τη λειτουργία και την ομαλή συνεργασία των ομάδων, να ψάξει να βρει έγκυρη βιβλιογραφία, να βοηθήσει στην απάντηση των ερευνητικών ερωτημάτων κ.λπ. Ο εκπαιδευτικός είναι πραγματικά ο «αφανής ήρωας» (…μήπως δεν θέλουμε ούτε αυτό?) και ακριβώς έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεται κατά τη διεξαγωγή των ερευνητικών εργασιών. Ενώ ο ρόλος του είναι καταλυτικός από την υποβολή της πρότασης μέχρι την τελική υλοποίηση, θα πρέπει οι μαθητές συνεχώς να νιώθουν ότι δημιουργούν κάτι δικό τους. Ίσως έτσι αγαπήσουν το σχολείο λίγο περισσότερο.

Τρεις φορές έχουν αλλάξει τα βιβλία της Φυσικής στην εκπαίδευση την τελευταία δεκαετία στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά η χώρα μας είναι ουραγός στο διεθνές πρόγραμμα αξιολόγησης μαθητών PISA (Πίζα), μολονότι τα Ελληνόπουλα διαβάζουν τρεις φορές περισσότερο από παιδιά άλλων χωρών, αναφέρει σε άρθρο της η Ελευθεροτυπία (8/5/2008)

Τα στοιχεία πρόκειται ν’ ανακοινωθούν επίσημα στο 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο Διδακτικής των Φυσικών Επιστημών, που αρχίζει στον Πύργο της Παιδαγωγικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

«Το σημαντικό είναι τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία. Είναι γεγονός ότι σ’ αυτά η χώρα μας δεν τα πάει καλά», λέει ο καθηγητής του Παιδαγωγικού, Παναγιώτης Κουμαράς.

Το PISA (Πίζα) είναι ένα διεθνές πρόγραμμα αξιολόγησης μαθητών μέχρι 15 χρόνων, όπου οι ειδικοί διαπιστώνουν αν τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούν τις γνώσεις από το σχολείο στην καθημερινή πρακτική. «Συμμετέχουν περίπου 50 χώρες κι εμείς είμαστε συνήθως στις τελευταίες θέσεις, παρ’ ότι τα παιδιά στην Ελλάδα φαίνεται να διαβάζουν τρεις φορές περισσότερο από τους συνομηλίκους τους στη Φινλανδία», τονίζει ο καθηγητής. «Φταίει ο προσανατολισμός των βιβλίων και των προγραμμάτων που είναι γραμμένα για μικρούς Αϊνστάιν! Στην 5η Δημοτικού, για παράδειγμα, μπορεί να ανταποκριθεί μόνο ένα 5% των παιδιών. Τα διδάσκουμε παπαγαλία λοιπόν, προτρέποντάς τα να μαθαίνουν τον κανόνα απ’ έξω…».

Πηγή: http://www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=60157&lngDtrID=102

Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς το… κινητό τους: αυτό δηλώνουν οι δύο στους τρεις δωδεκάχρονους, που βεβαίως παίζουν στα δάχτυλα τα sms (μηνύματα). ΄Οπως αναφέρουν Τα Νέα (21.03.2008), παρ΄ όλο που η επίδραση των κινητών τηλεφώνων στην ανθρώπινη υγεία είναι μέχρι στιγμής άγνωστη, οι παιδίατροι δηλώνουν ιδιαίτερα επιφυλακτικοί για τη χρήση των κινητών από τα παιδιά, τονίζοντας πως σε κάθε περίπτωση η αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή του εγκεφάλου είναι δεδομένη.

«Είναι γνωστό οτι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναπτύσσεται έως τα 25 έτη», υπογραμμίζει ο καθηγητής Παιδιατρικής κ. Γιώργος Χρούσος, προσθέτοντας πως είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να παρατηρηθεί αύξηση των όγκων έπειτα από μία 20ετία. Μάλιστα, όπως προκύπτει από μελέτη που πραγματοποίησε η Παιδική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας, το 35,7% των μαθητών του Δημοτικού, που έχουν ήδη κινητό τηλέφωνο, το απέκτησαν πριν καν κλείσουν τα 10 χρόνια τους!

Πάντως, πρόσφατο πείραμα σε ποντίκια μόλις 45 ημερών έδειξε πως όταν βρίσκονται επί μιάμιση ώρα κοντά σε κινητό χάνουν το προσανατολισμό τους. «Η ηλικία των ποντικών που χρησιμοποιήσαμε στο πείραμα αντιστοιχεί με αυτή ενός δεκάχρονου παιδιού. Και αυτό που διαπιστώσαμε είναι πως μετά την έκθεσή τους στην ακτινοβολία, τα ποντίκια δεν μπορούσαν να βρουν τον δρόμο τους στον λαβύρινθο», λέει στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας και Ραδιοβιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών- Τμήμα Βιολογίας, κ. Λουκάς Μαργαρίτης.

Η λύση, σύμφωνα με τον κ. Μαργαρίτη, δεν είναι να απαγορευτεί η χρήση τους στα παιδιά, πρέπει όμως να μάθουν να μην το «κολλάνε» στο αυτί τους. Εάν χρησιμοποιούν hands free και κρατούν το τηλέφωνο σε απόσταση ενός μέτρου από το σώμα τους, τότε ο κίνδυνος μειώνεται κατά πολύ.

Πηγή: http://www.e-paideia.net

Πολύ ωραία η ιδέα της συγκεκριμένης έκθεσης και θα άξιζε πραγματικά τα σχολεία να κάνουν μια βόλτα.

Ο στόχος της έκθεσης είναι, όπως λενε οι διοργανωτες: “να υποστηριχθεί έμπρακτα πως, αν θέλουμε να επικοινωνήσουμε με άλλους, πρέπει να αποδεχτούμε και να σεβαστούμε τη διαφορετική οπτική τους, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να μιλήσουν αυτοί οι ιδιοι για τον εαυτό τους αντί να «μιλάμε» εμείς γι αυτους, αλλοιώνοντας ετσι την εικόνα και τις αντιλήψεις τους με δικές μας προβολές και στερεότυπα.”

Περισσότερες λεπτομέρειες: http://artdialognet.blogspot.com/

 

 

Δε θυμάμαι ποιος έχει πει τη συγκεκριμένη φράση (…αν γνωρίζει κανείς ας δώσει τα φώτα του!), όμως νομίζω πως περιγράφει χαρακτηριστικά την πραγματικότητα του σύγχρονου ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Πρόσφατα δημοσιεύματα αποκαλύπτουν ότι σε διεθνείς μαθητικούς διαγωνισμούς καταλαμβάνουμε τελευταίες σχετικά θέσεις ενώ είμαστε αρκετά ψηλά στις διδακτικές ώρες ανά μαθητή. Φαίνεται πως στην Ελλάδα, γονείς μαθητές και εκπαιδευτικοί μοχθούν χωρίς ανάλογο αντίκρισμα. Είναι καιρός να δούμε πως οι μαθητές θα αρχίσουν να αγαπούν τη γνώση, να την κάνουν δική τους μέσα από πιο βιωματικές μεθόδους διδασκαλίας. Να αναπτύξουν περισσότερο κριτική σκέψη και να σταματήσει η στείρα αποστήθιση εξεταστικοκεντρικής γνώσης με σκοπό την είσοδο στο πανεπιστήμιο.

Η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση σκοπό έχει πρωτίστως να καλλιεργεί ολοκληρωμένους ανθρώπους. Οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι χαίρονται τη μάθηση, τη δημιουργικότητα, τη ζωή την ίδια και τελικά έτσι οι κοινωνίες γίνονται και παραγωγικές. Αν εστιάσουμε μόνο στην απόδοση, παρέχοντας ποσότητες γνώσης που αποσκοπούν στη σύνδεση με την αγορά εργασίας, αντιμετωπίζουμε ψυχρά και μηχανιστικά το μέλλον των παιδιών μας. Φτιάχνουμε γραναζάκια που δε σκέφτονται παρά μόνο να εκτελούν υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Όταν οι συνθήκες μεταβάλλονται (όπως συμβαίνει στη ζωή) αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες.

Νομίζω πως αυτό μπορεί να αποτελέσει πεδίο για γόνιμο διάλογο, όχι όπως αυτόν που διεξήχθει χθες μεταξύ των κυρίων Καραμανλή – Παπανδρέου (http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/anak20080229q.php).

Έχουμε συνηθίσει πια στείρες αντιπαραθέσεις μεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Φαίνεται πως έχουμε συνηθίσει και τη στασιμότητα. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα χρήζει ουσιαστικών αλλαγών στην πράξη.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τελευταίας δημοσιευμένης έρευνας Web ID της Focus Bari για το διάστημα Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2007 η διείσδυση στο ίντερνετ από τον ελληνικό πληθυσμό ξεπερνάει για πρώτη φορά το 40% φθάνοντας το 42%. Σύμφωνα με τα στοιχεία ένα 40% έχει χρησιμοποιήσει το Internet μέσα στον τελευταίο μήνα.

Σχεδόν το 90% των χρηστών μπαίνουν τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα ή συχνότερα, ενώ σχεδόν οι μισοί (46%) το χρησιμοποιούν καθημερινά.

Από την έρευνα όμως προκύπτουν και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Η διείσδυση στην ηλικιακή ομάδα 13-24 αγγίζει το 70%, στην ηλικιακή ομάδα 25-34 το 50% και στην ηλικιακή ομάδα 35-44 το 40%. Το 50% των Αθηναίων είναι online ενώ χρήση κάνει και το 1/3 του υπόλοιπου πληθυσμού.

Δημοσιεύτηκε: Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008, στην Κατηγορία/ες: Ίντερνετ, από τον Συντάκτη: tasosvel.

Οι παρακάτω 9 θέσεις είναι μια προσπάθεια να διαδοθεί η ιδέα του τι πραγματικά είναι ένα blog, με τελικούς αποδέκτες όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και την Πολιτεία και τα Media. Ίσως θα ήταν χρήσιμο να το αναπαράγουν (με ένα απλό copy paste) όσοι μπλογκερς συμφωνούν με τις θέσεις του.

1. Τα blogs είναι διάλογος – ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες – τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω.

[via]

Συντάκτης: Γιάννης Καρακατσάνης
Tags: bloggers, blogging, blogs, internet, xblog